blog

Przez ostatnie tygodnie dotarliśmy z pomocą do kilku tysięcy osób. Pomagamy im doraźnie, ponieważ taka jest potrzeba. Kupujemy jedzenie, środki czystości, czasem lekarstwa i inne produkty pierwszej potrzeby. Ogrom cierpienia z którym się stykamy przytłacza, ale również daje nam siłę i motywację by zrobić coś więcej. Miesiąc temu w

„Więzienie pod zarzutem usiłowania zabójstwa dla każdego, kto rozdaje darmową żywność w czasie kwarantanny.” Prawo to wydane przez prezydenta Ugandy kilka tygodni temu jest jedną z najbardziej niezrozumiałych dla nas rzeczy. Niestety, nie tylko brzmi ono absurdalnie, ale również stawia w niebezpieczeństwie każdego, kto chciałby pomóc potrzebującym. Kilka dni

Epidemia Głodu 2020 / HungerEpidemic2020 Do Ugandy zbliża się właśnie #EpidemiaGłodu2020. W obawie przed pandemią Covid 19 prezydent Ugandy wydał trzy tygodnie temu rozporządzenie które kazało zamknąć wszystkie sklepy budowlane, restauracje, jadłodajnie, street food, sklepy kosmetyczne, zakłady fryzjerskie, salony kosmetyczne, myjnie samochodowe, warsztaty samochodowe, na bazarach i targach można

Trzy miesiące temu do programu przyjęliśmy rodzinę Davida. Wspaniali, ale bardzo ubodzy ludzie. Na pierwszym spotkaniu poznałam ich najmłodszego synka – Roberta Alinda. Chłopczyk miał wtedy 8 miesięcy. Gdy wzięłam go na ręce od razu poczułam, że coś jest nie tak. Poprosiłam by mama odwinęła go z kocyka. Chłopczyk

Jakiś czas temu mieliśmy pierwsze oficjalne spotkanie wszystkich rodzin objętych programem Moja Rodzina. Spotkanie było bardzo udane, ale nie obyło się bez przygód. Wsie, w których pracujemy znajdują się w odległości 30-50 kilometrów od Kyenjojo. Prowadzi do nich szutrowa droga, pełna dziur, wybojów oraz wypłukanych przez deszcze kamieni. Gdy

Projekt Moja Rodzina, o którym szczegółowo pisałam wcześniej,właśnie wystartował. Pierwszą rodziną objętą  naszą pomocą jest rodzina Margret Kahunde z wioski Galihuma. Gdy usłyszałam jej historię, byłam naprawdę wstrząśnięta i wiedziałam, że musimy szybko interweniować. Margaret to samotna kobieta, wychowująca pięcioro dzieci. Jej najstarsza córka – Sylvia ma 16 lat

O genezie naszego projektu pisałam w poście pod tytułem „Skąd tyle dzieci w domach dziecka”. Zachęcam do zapoznania się z nim w celu zrozumienia problemu, którym postanowiliśmy się zająć. Nasze cele: Naszym głównym celem jest powstrzymać panującą ostatnio w Ugandzie epidemię nagminnego wysyłania dzieci do domów dziecka. Wierzymy, że

Każdego miesiąca w Ugandzie powstają nowe domy dziecka. Napełniają się one i przepełniają dziećmi z prędkością światła. Czy oznacza to, że codziennie tyle z nich zostaje sierotami? Nie… Ponad 60% dzieci przebywających w takich placówkach ma przynajmniej jednego z rodziców, lub innych członków rodziny. Pewnie zastanawiacie się teraz dlaczego

W ostatnim czasie udało się nam zakończyć z sukcesem projekt „Dom dla Isaaka i Wiki”. Dzięki Wam dwie sieroty, Mily – kobieta o wielkim sercu oraz jej córeczka, mają dom! Wybudowaliśmy domek o powierzchni 40m2. Znajduje się tam mały salonik, dwie sypialnie i kuchnia. Na dworze wybudowano ubikację oraz

Dzisiaj w nocy odeszła Felesta Tumuhaiwe – moja przyjaciółka i wierna towarzyszka ugandyjskich zmagań. Fele była ze mną od pierwszego dnia mojego pobytu w Ugandzie- zawsze miła, pomocna gotowa by mnie wysłuchać i odpowiedzieć na wszystkie nurtujące mnie pytania. To co ceniłam w niej najbardziej to szczerość i odwaga.